سفارش تبلیغ
صبا ویژن
در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود . خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت ، پس آنچه نمى‏یافت آرزو نمى‏کرد و آنچه را مى‏یافت فراوان به کار نمى‏برد . بیشتر روزهایش را خاموش مى‏ماند ، و اگر سخن مى‏گفت گویندگان را از سخن مى‏ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى‏نشاند . افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان ، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان . تا نزد قاضى نمى‏رفت حجّت نمى‏آورد و کسى را که عذرى داشت . سرزنش نمى‏نمود ، تا عذرش را مى‏شنود . از درد شکوه نمى‏نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود . آنچه را مى‏کرد مى‏گفت و بدانچه نمى‏کرد دهان نمى‏گشود . اگر با او جدال مى‏کردند خاموشى مى‏گزید و اگر در گفتار بر او پیروز مى‏شدند ، در خاموشى مغلوب نمى‏گردید . بر آنچه مى‏شنود حریصتر بود تا آنچه گوید ، و گاهى که او را دو کار پیش مى‏آمد مى‏نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن . و اگر نتوانستید ، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن . [نهج البلاغه]


ارسال شده توسط برعکس بهار در 87/2/4:: 7:45 صبح

سوال : توسل کردن چه ضرورتی دارد؟

پاسخ :
بدون
شک، آدمی برای تحصیل کمالات مادی و معنوی، به غیر خود نیازمند است. عالم
هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسّک به سبب‏ها و وسایل،
برای رسیدن به کمالات مادی و معنوی، لازمه این نظام است.

بر همین
اساس، قرآن کریم، انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و قرب به درگاه الهی،
امر به توسّل به اسباب تقرب کرده است: «ای موءمنان پروای الهی داشته باشید
و به سوی او وسیله تحصیل کنید»(?).
در روایات پیامبر اکرم و امامان معصوم علیهم‏السلام نیز بر لزوم توسّل به
اولیای الهی هنگام دعا، تأکید شده است؛ چنان‏که در روایت نبوی مستند نزد
شیعه و اهل سنت چنین آمده است:

«هر دعایی محجوب است تا این که بر محمد و آل محمد درود فرستاده شود»(?)
بنابراین، همچنان که اصل دعا از اسباب و وسیله‏های فیض است و می‏توان حاجت
را به طور مستقیم از خداوند درخواست کرد؛ توسّل به اولیای الهی در هنگام
دعا نیز از اسباب فیض و وسایل قرب به خداوند است.

?- مائده آیه ??
?- میزان الحکمه - کنزالاعمال - المعجم الاوسط


کلمات کلیدی :